کد مطلب:254021 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:252
هراس عباسیان از شیعیان
در همین اوضاع و احوال دولت عباسیان، از اندك تحرك و جنبش علویان، دچار هراس می شدند و از این روی آنان را به شدید ترین نحو مجازات می كردند. یكی از شعار های شیعیان، «رضا من آل محمد» بود و منظورشان این بود كه بهترین شخص از خاندان رسول اكرم امام هادی است. با این همه، امام با مبارزان شیعه ارتباط هایی داشت و به آنان رهنمودهایی می داد تا وجدان و اراده امّت مسلمان را برانگیزند و آنان را بر ضد انحراف غاصبان حكومت، به مقاومت و پایداری فراخوانند. [1] .
به موازات این حركت سیاسی، امام با محرومان و بینوایان هم ارتباطی تنگاتنگ داشت و افرادی كه در تأمین معاش دچار مشكلاتی می شدند و پناهگاهی نمی یافتند و عوامل حكومتی هم از آنان حمایت نمی كردند، پرسش كنان به سوی خانه امام هادی(ع)، راهنمایی می شدند و آن حضرت آنان را یاری می فرمود. امام خمس، صدقات، زكات و دیگر اموالی را كه شیعیان از نواحی گوناگون به محضر ایشان تقدیم می كردند، غالباً برای كمك به درماندگان اختصاص می داد. گاهی امام سرمایه ای را به فقیران می داد تا با آن به كسب و كار بپردازند و با استقلال اقتصادی، عزّت و آبروی خود را حفظ كنند. مسافران درمانده نیز از امدادهای اقتصادی امام برخوردار بودند و هیچ گاه حضرت اجازه نداد مسلمانی در مدینه گرسنه سر بربالین نهد یا كودك یتیمی به دلیل بی سر و سامانی اشك حسرت ریزد. افرادی كه فاقد سلامتی جسمانی بودند نیز با كمك های امام هادی به زندگی خود ادامه می دادند و هرگاه حضرت پولی نداشت، از افراد معتبر مبلغی را قرض می گرفت و در اختیار نیازمندان می نهاد و اجازه نمی داد گرفتاران مزبور سرگردان و افسرده شوند. [2] .
به موازات این حركت سیاسی، امام با محرومان و بینوایان هم ارتباطی تنگاتنگ داشت و افرادی كه در تأمین معاش دچار مشكلاتی می شدند و پناهگاهی نمی یافتند و عوامل حكومتی هم از آنان حمایت نمی كردند، پرسش كنان به سوی خانه امام هادی(ع)، راهنمایی می شدند و آن حضرت آنان را یاری می فرمود. امام خمس، صدقات، زكات و دیگر اموالی را كه شیعیان از نواحی گوناگون به محضر ایشان تقدیم می كردند، غالباً برای كمك به درماندگان اختصاص می داد. گاهی امام سرمایه ای را به فقیران می داد تا با آن به كسب و كار بپردازند و با استقلال اقتصادی، عزّت و آبروی خود را حفظ كنند. مسافران درمانده نیز از امدادهای اقتصادی امام برخوردار بودند و هیچ گاه حضرت اجازه نداد مسلمانی در مدینه گرسنه سر بربالین نهد یا كودك یتیمی به دلیل بی سر و سامانی اشك حسرت ریزد. افرادی كه فاقد سلامتی جسمانی بودند نیز با كمك های امام هادی به زندگی خود ادامه می دادند و هرگاه حضرت پولی نداشت، از افراد معتبر مبلغی را قرض می گرفت و در اختیار نیازمندان می نهاد و اجازه نمی داد گرفتاران مزبور سرگردان و افسرده شوند. [2] .
[1] زندگاني تحليلي پيشوايان ما، عادل اديب، ترجمه اسدالله مبشري، ص264 ـ 265.
[2] زندگاني دهمين پيشواي شيعه حضرت امام هادي، مرتضي مدرّسي چهاردهي، ص79 ـ 89.